🔶مسیر جاده حاشیه سد سپد رود را، طی کردم.
شن های روان، با هر وزش باد، روی تپه جمع شده بودند.
کم کم درختان زیتون روستای گورخانه، در بخش طارم سفلی، خودنمایی کردند. در حال قدم زدن در کوچه های کوهستانی روستا بودم که، با آقای کلهر یکی از قدیمی های روستا، روبرو شدم.
از او پرسیدم.
چرا به اینجا می گویند گورخانه؟
گفت :من دقیقا نمی دانم.
اما به نظر می رسد اینجا، قورخانه بوده یعنی اسلحه خانه، حتی برخی از افراد در شناسنامه شان قورخانه ثبت شده است.
این نام بر می گردد به دوره های خیلی پیش،
به گفته برخی دیگر از اهالی، در نزدیکی روستا، منطقه ی به نام سونداش قرار داشته، که قلعه وتپه ی هم آنجا بوده برای شیپور زدن. وقتی که نیروهای نظامی مستقر می شدند.
در ادامه گفتگو
آقای کلهر برایم از سرگذشت عشایر کلهر گفت، که در دوران نادر شاه افشار، از غرب کشور به این نقطه کوچ داده
می شوند. وبه مرور زمان،
ساکن می شوند.
در همین حین دهیار روستا، آقای کلهر هم به جمع ما پیوست.
از او در مورد شکل ساختمان های روستای گورخانه پرسیدم.
گفت. اکثر خانه های اینجا از سنگ وچوب وحتی نی ساخته شده است،
اما بدلیل مشکلات، آنها الان چند سالی است که برای مقاوم سازی بناها از آهن استفاده می کنند، واز خانه های قدیمی برای انباری ومحل نگهداری احشام استفاده می شود.
روستای قورخانه ویا گورخانه ،نزدیک به ۱۵۰ نفر جمعیت دارد که با زبان ترکی صحبت می کنند.
این تعداد در بعضی فصول سال، به ۳۰۰ نفر هم می رسد.
فامیل بیشتر مردم کلهر است.
روستای گورخانه دارای آب وهوای معتدل کوهستانی است، ودر فاصله ۱۱۰ کیلومتری قزوین واقع شده است.

جلوه هایی از زندگی مردم روستای گورخانه
_بخش طارم سفلی _شهرستان قزوین

✍️به روایت محمد مهدی توکل